جمعه، شهریور ۱۲، ۱۳۸۹

بگذار مداد به انتها برسد و
خطوط روسریت را
گره
به
باد
بزن
که شعرها دورتر
شاید
خاکستر سرزمینی را
به اولین بال های پروانه ای
برسانند



روزبه سوهانی

۱۲ نظر:

ارشاد علیجانی گفت...

خیلی از این شعرت خوشم اومد

rouzbeh sohani گفت...

ممنون ارشاد عزیز

یه دوست گفت...

سلام
مرسی زیبا بود
***
1 سوال:چند وقته خواستم این مطلب و بگم،اینکه عکسهایی رو که داخل وبلاگ قرار میدین معلوم نیستن،یعنی اصلا لود نمیشن که نمایش داده بشن.مشکل هم از سرعت نمیتونه باشه چون اینو امتحان مردم.
باز هم مرسی

rouzbeh sohani گفت...

سلام
در مورد عکسا باید بگم
من خودم هم با explorer و هم با
firefox میتونم ببینمشون و باز میشن
البته با اینترنت پر سرعت.
البته باید بگم فیلتر شکنم رو سیستم نصبه.

محمد مرادی نصاری گفت...

به صورت مرموزی زیبا بود این شعر

rouzbeh sohani گفت...

سلام
به صورت مرموزی ازتون تشکر می کنم

سی یا مک مهاجری گفت...

شعر خوبی بود روزبه

rouzbeh sohani گفت...

سلام
ممنون سیامک عزیز

امید گفت...

سلام دوست عزیز .
گره زدن خطوط روسری به باد تصویر خیلی جالبیه . آدم رو یاد دخترکان زیبایی می ندازه که باد روسری هاشون رو برداشته و موهای مشکیشون مثل فواره ا ی توی هوا منتشر میشه . البته قبل از شما این تصویر رو شاعرای دیگه هم به شکل های زیبایی به کار بردن مثلاً " باد روسریت را برداشت . باورم نمیشود حتی خدا هم میخواست موهایت را ببیند ." اما تصویر این شعر هم زیبایی خودش رو داشت .
در کل لذت بردم . ممنون

rouzbeh sohani گفت...

سلام
ممنون امید عزیز
.............

حافظ میگه:
گره به باد مزن گرچه بر مراد رود. . .

zahra mahoozi گفت...

az miane khanesh haye jadidi ke az motone kohan be chashmam amade taghriban hichkodam ra be in khubi nashnakhte am shere kheili khubi boud
mer30

rouzbeh sohani گفت...

ممنون خانم ماحوزی