یکشنبه، تیر ۲۷، ۱۳۸۹

شعری از حوریه موسوی


هر چقدر درون جغرافیا ورق بخوری

معتدل ترین

یعنی تو

یعنی آغوشت را برای

فرو نشسته ترین انگشتان باز کن

دیرهم باشی

من از زمین بیرون می کشانمت

آن گاه پس از

چرخیدن خاک درون تنت

از تو خواهم پرسید

در گوشه ای از جهان

خنده ای

بی انتها

برای من

آیا هست؟


وبلاگ شاعر

هیچ نظری موجود نیست: