بهشت زهرا زیر پای مادران است- شعری از عباس صفاری

دلش می خواهد
از درخت توت خانه ی مادر بزرگ
هرگز پائین نیامده بود
و عروسک هفت سالگی اش
بر صندلی آن چرخ فلک سر به فلک کشیده
جا نمانده بود هرگز
...
دلش می خواهد
این خاک نا حق
حقیقت نداشت
زندگی بازی بود
مرگ بازی بود
و خاک بازی بود
...
خدایش شاهد است از دل و جان
حاضر بود مرده شور
رخت و ریختش را برده باشد
و دست در دست ملک الموت
پای کوبان تا قعر دوزخ برود
اما سیاه او را نپوشد
...
افتاده بر این مستطیل سنگین
که خوابش را سبک کرده است
دلش می خواهد اصلن
به دنیا نیامده بود
و انتخاب نکرده بود نام زیبائی را
که بر سنگ تراشیده شود امروز .


انتخاب شده از وبلاگ شاعر