شمعدان شیشه‌ای
با منگوله‌هایش،
تاقچه غبارگرفته
با اسبی زنگ‌زده كه بر دو پای خویش ایستاده است.
و شعله چشم‌های میشی‌رنگ.
اینك كبوتران خیس
روی لبانِ بودا عشق‌بازی می‌كنند،
باران شاید ببارد
شاید هم نه.
و من
حتی اگر به روح منجمد حیات تو دست‌یابم
نخواهمت یافت.
تو در تمام شمعدان‌های شیشه‌ای
پراكنده شده‌ای.
و آسمان
نه می‌بارد
و نه نمی‌بارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر