هر چقدر درون جغرافیا ورق بخوری
معتدل ترین
یعنی تو
یعنی آغوشت را برای
فرو نشسته ترین انگشتان باز کن
دیرهم باشی
من از زمین بیرون می کشانمت
آن گاه پس از
چرخیدن خاک درون تنت
از تو خواهم پرسید
در گوشه ای از جهان
خنده ای
بی انتها
برای من
آیا هست؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر